بازآ، بازآ، هر آنچه هستی ، بازآ        -        گر کافر وگِبر و بت پرسی، بازآ

این درگه ما، درگه نومیدی نیست       -        صدبار اگر توبه شکستی بازآ

(از نظر من این امیدوار کننده ترین شعر است.)

آی ساوالان ایشلر تغییر ائیله دی           -    بشر کتدی آیی تسخیر ائیله دی

هر کس اونی بیرجور تفسیر ائیله دی     -    من دَه دئدیم علمین ئوزی آغ اولسون

اوره ک مولکون تسخیر ائدن ساغ اولسون

(این شعر به زبان ترکی است.)

آن کس که بداند و بداند که بداند           -       اسب شرف از گنبد گردون برهاند

آن کس که بداند و نداند که بداند           -      بیدار کنیدش که بسی خفته نماند

آن کس که نداند و بداند که نداند          -      لنگان خرک خویش به منزل برساند

آن کس که نداند و نداند که نداند          -     در جهل مرکب ابد الدهر بماند

دریغ آن میزها و آن نیمکت ها                -    همان تعلیم ها و تربیت ها

دریغ آن جزوه های گونه گونه               -    زهر درسی، زهر علمی نمونه

دریغ آن بانگ موزون جرس ها             -    که چون مرغان پریدیم از قفس ها

دریغ از اوستادان دوختن چشم               -    گهی با مهربانی گاه با خشم

دریغ آن امتحان در ماه خرداد               -    یکی وامانده محزون دیگری شاد

دریغ آن هنرور اوستادان                   -     بزرگان، عالمان، نیکو نهادان

دریغ آن نازنین تن ها و جان ها           -    که فرسودند از دور زمانها

دریغ آن از حکیمان یادگاران               -    کجا خفتند در خاک فراوان

همه بار سفر بستند و رفتند               -     زرنج روح و تن رستند و رفتند

ز دانا بپرسید پس دادگر                     -      که فرهنگ بهتر بود یا گهر

چنین داد پاسخ بدو رهنمون                 -      که فرهنگ باشد ز گوهر فزون

که فرهنگ آرایش جان بود                 -      ز گوهر سخن گفتن آسان بود

گهر بی هنر، زار و خوار است وسست -      به فرهنگ باشد روان تندرست

جز از نیکنامی و فرهنگ و داد           -      ز رفتار گیتی مگیرید یاد

تو را باهنر، گوهر است و خرد          -      روانت همی از تو رامش برد

همیشه خردمند امیدوار                     -      نبیند به جز شادی از روزگار

به دو چیز گویند راز نهان              -         یکی با قلم دیگری با زبان

هر آن را که گوید زبان بشر           -         همان را بگوید قلم خوبتر

زبان در حضور و قلم در غیاب      -        سخنها بگویند چون در ناب

(محمود اردوبادی)

ابلهی دید اشتری به چرا                  -          گفت: نقشت همی کج است چرا؟

گفت: اشتر که اندرین پیکار             -           عیب نقاش می کنی هشدار!

در کجی ام مکن به عیب نگاه           -          تو زمن راه راست رفتن خواه

مرا این نصیحت که استاد داد                -        بمانده است از کودکی در نهاد

گرفت او کتاب مرا بی دلیل                  -        به نا حق به شاگرد دیگر بداد

شدم سخت آزرده و خشمگین                -        زبیداد استاد بی عدل و داد

بخندید استاد و با مهر گفت                  -        زرفتار من غم مخور باش شاد

که این بهترین درس در زندگی است      -        کند دیده ات باز و عقلت زیاد