یک زبان داری دو گوش - یکی بگو دو تا بنیوش
کو گوی و به جز مصلحت خویش مگوی - چیزی که نپرسند تو از پیش مگوی
دادند دو گوش و یک زبانت ز آغاز - یعنی که دو بشنو و یکی بیش مگو
(بابا افضل)